Buona Pasqua a Tutti – Mutlu Paskalyalar

Melek Yeğenimiz, Paskalya 2009

 Bugün İtalya’da Paskalya.. Herkes ailesiyle öğle yemeği yedi, sonra tanıdıkları ziyaret için yollara koyuldular. Eşim, ben ve kayınpederim sessiz,  sakin yedik yemeğimizi. Sonra kızkardeşimizin eşinin ailesine kısa bir ziyaret yaptık, kahve içtik; bize yaşama sevinci veren ufacık yeğenimizi gördük. Papatyalar arasında taptaze bir bahar, taptaze bir yürek ve sonsuz bembeyaz bir saflık.. 

Bugün Paskalya İtalya’da, evlerden o şen şakrak kahkahalar uzamıyor sokaklara.. Sakin, saygılı kutlanıyor bu yıl.. Herkesin yüreği L’Aqula’daki depremzedelerle. Sivil savunma örgütünün pırıl pırıl gençleri bugünü aileleriyle geçirmek yerine oradalar ve italyanın heryerindeler. Alba Adriatica’daki Beyaz Haç teşkilatının önünden geçerken gördüm; onlarca genç gönüllü kutu kutu bağışlanan yardım malzemelerini düzenliyorlardı bir an önce göndermek için.

Hala nasıl olduğumu bilmiyorum. İyiyim belki fizik olarak, çok zayıfım hala, doktorlar kilo almalısın acilen diyorlar. Bu hastalıkta iyileşmek öyle dün hastaydın bugün bitti diye olmuyor ne yazık ki. Son lenfosit nakli benim en az 3 ayımı alacak azami dikkatli olmam için. Riskler hep aynı sağlıksız hücrem olmasa da artık.  Huzur verici bir duygu bütün bunları yaşarken artık hasta olmadığını düşünmek. Maskem, kateterim hala benimle.. elele yapmakta olduğumuz bu savaştan galip ayrılacağız belki.. zamanı gelince onlardan da ayrılacağım belki.. Ama bir türlü o beklediğim, hayal ettiğim çoşkuyu bulamıyorum içimde. Arkadaşlar, dostlar nasıl sevinçli (belki benden bile çok) artık kutlarız filan diyorlar. Evet diyorum.. kutlarız.. ama sonra.. daha sonra lütfen.

2009 Nisan Paskalya, sağlıklı(mı)yım......

• Posted in: Benim için hayat (sono la Vita MIA) ♦ Yaşadıklarım (Güncel)
• Tagged: iyileşmek, L'Aquila, Paskalya, sağlık